Urodziłem się 5. października 1946 r. w Reszlu. W Reszlu uczęszczałem do szkoły podstawowej, a potem do Państwowego Technikum Rolniczego, które ukończyłem w 1966 roku. W tym samym roku rozpocząłem studia na Wydziale Mechanizacji Rolnictwa Wyższej Szkoły Rolniczej w Nitrze (w dawnej Czechosłowacji, obecnie Słowacja).
Bezpośrednio po studiach podjąłem pracę na Wydziale Mechanicznym WSR w Olsztynie. W Kortowie poznałem swoją żonę. W Kortowie też w krótkim czasie otrzymaliśmy mieszkanie, które, zgodnie z wówczas obowiązującymi przepisami, przysługiwało mi z racji ukończenia studiów z wyróżnieniem. W tym domu doczekaliśmy się dwóch córek. Dziś już, jako dziadkowie, mamy trzech wnuków.
W swojej pracy zawodowej przeszedłem wszystkie szczeble kariery naukowo-dydaktycznej, od asystenta stażysty do profesora zwyczajnego. W latach 1993-1996 i 1996-1999 byłem dziekanem Wydziału Mechanicznego Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie, a w latach 2005-2008 dziekanem Wydziału Nauk Technicznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olszynie. W kadencji 2008-2012 pełniłem w Uniwersytecie zaszczytną funkcję prorektora ds. kadr. W przeszłości byłem członkiem Komitetu Techniki Rolniczej PAN, obecnie jestem członkiem Olsztyńskiego Forum Naukowego. W pracy naukowej zajmowałem się projektowaniem i oceną maszyn rolniczych oraz technologii prac maszynowych w rolnictwie, doskonaleniem teorii i konstrukcji maszyn do czyszczenia, sortowania i siewu nasion, Mój dorobek naukowy obejmuje łącznie 211 prac, w tym 8 książek
Zainteresowania hobbystyczne
W młodości niemal każdy swój wolny czas, poświęcałem różnym zajęciom (piłka ręczna i nożna, akrobatyka, teatrzyk szkolny), jednak bez jakiejś szczególnej konkretyzacji swoich zainteresowań hobbystycznych. Ich sprecyzowanie nastąpiło w wieku około 40 lat. Na początku było to malarstwo. Pierwszym moim działaniem, podjętym z inspiracji i zamówienia mojej żony, było wykonanie 10 miniatur kwiatowych na tekturze zagruntowanej farbą emulsyjną. Obrazki o eliptycznym kształcie oprawiłem w wykonane samodzielnie ramki. Były to brzozowe deseczki o wymiarach 10x12 cm, z wydrążonym stosownym otworem i zagłębieniem pod moje „dziełka”. Wszystkie do dziś zdobią nasze mieszkanie. Płótna malarskie przez szereg lat przygotowywałem samodzielnie, zaczynając od wykonania blejtramu, potem naciągania i przybijania płótna, gruntowania klejem kostnym, do ostatecznego nakładania na płótno emulsyjnej farby gruntującej. Po roku dwutysięcznym, gdy rynek akcesoriów malarskich się rozszerzył, korzystałem już wyłącznie z płócien gotowych.
Technikę malowania zgłębiałem, przede wszystkim, studiując stosowną literaturę, po części w galeriach, w których zaznajamiałem się z kompozycją i strukturą nakładanej na obrazy farby. Inspiracje do swoich obrazów czerpałem w różny sposób, z gazet, wszelkiego rodzaju zdjęć przyrody, zdjęć rodzinnych itp. Dotychczas namalowałem 82 obrazy, różnej wielkości – począwszy od miniatur po największy w rozmiarze 80x120 cm. Początkowo malowałem niemal wyłącznie pejzaże i martwą naturę. Ostatnio są to głównie portrety, w większości całopostaciowe. Ten rodzaj twórczości od 10 lat prezentuję na wystawach organizowanych corocznie w ramach obchodów Dnia Nauczyciela. Organizatorem tych wystaw jest grupa amatorów zajmująca się hobbystycznie różnego rodzaju twórczością artystyczną. Grupa, pod nazwą Artystyczna Rezerwa Twórcza, której jestem członkiem. została założona 10 lat temu, a przewodniczy jej niezastąpiony prof. Antoni Jarczyk
Drugim, realizowanym od 20 lat, moim zajęciem hobbystycznym jest zgłębianie historii, głównie rodzinnego Reszla, w którym spędziłem swoje pierwsze 25 lat życia. Ta pasja zrodziła się równie prozaicznie jak poprzednia. Przeglądając portal internetowy miasta i gminy Reszel, w zakładce ciekawostki historyczne, przedstawione było zdjęcie jednej z ulic Reszla z początku XX wieku z zapytaniem: „Co to za ulica?”. Szybko znalazłem odpowiedź, która została zamieszczona w zakładce ciekawostki historyczne. Na portalu „Reszel-miasteczko na Warmii” znajduje się obecnie 30 moich ciekawostek historycznych, dotyczące między innymi średniowiecznych wodociągów i kanalizacji, młynów, gazowni, maszyn parowych w historii Reszla, szkół, pomników, kościołów, klasztorów, kapliczek, dawnych cmentarzy, wzgórza szubienicznego, śladów historycznej granicy Warmii, ludności na przestrzeni dziejów, i inne. Wszystkie te zagadnienia, uzupełnione innymi, znalazły się potem w książce p.t. „Reszel 1337 – 2017” mojego Autorstwa, wydanej przez Urząd Gminy z okazji 680-lecia założenia miasta. Książka zawiera dodatkowo autorski 26-zwrotkowy wiersz p.t. „Dzieje Reszla wierszem pisane”. Za działalność upowszechnia wiedzy historycznej władze miasta przyznały mi medal honorowy „Zasłużonym Reszel”.
Od 2012 roku realizuję się także w trzeciej pasji, jaką jest pisanie wierszy. A zaczęło się to również banalnie, od wzbogacenia wierszem każdego mojego wykładu z zakresu metodologii nauk empirycznych.
W 2014 roku ukazał się mój pierwszy tomik, p.t. „Takie sobie wiersze. Poważne i lżejsze”, wydany przez wydawnictwo UWM w Olsztynie. W 2020 roku ukazał się kolejny p.t. „Z ogródka niby mało ważnych spraw”, zawierający miniatury poetyckie, przeplatane fotografiami moich obrazów. Moje wiersze były wielokrotnie publikowane w Gazecie Olsztyńskiej i czasopiśmie „5 plus X” Stowarzyszenia Absolwentów UWM w Olsztynie. Znajdują się także w tomikach zbiorowych, wydawanych w ramach Klubu Miłośników Poezji działającym przy wymienionym wyżej Stowarzyszeniu.
Mam szczęście być człowiekiem spełnionym we wszystkich obszarach mego życia – rodzinnego, zawodowego. Pięknym ich uzupełnieniem są moje trzy pasje: malowanie obrazów, zgłębianie historii Reszla i pisanie wierszy. Z wielką satysfakcją, prezentuję je na różnego rodzaju wieczornicach i spotkaniach, organizowanych przez Klub Miłośników Poezji przy Stowarzyszeniu Absolwentów UWM w Olsztynie. Oprócz wystąpień zbiorowych miałem również wystąpienia indywidualne, w których moje prezentacje składały się zwykle z trzech odsłon: malarstwo, historia, wiersze.
Bezpośrednio po studiach podjąłem pracę na Wydziale Mechanicznym WSR w Olsztynie. W Kortowie poznałem swoją żonę. W Kortowie też w krótkim czasie otrzymaliśmy mieszkanie, które, zgodnie z wówczas obowiązującymi przepisami, przysługiwało mi z racji ukończenia studiów z wyróżnieniem. W tym domu doczekaliśmy się dwóch córek. Dziś już, jako dziadkowie, mamy trzech wnuków.
W swojej pracy zawodowej przeszedłem wszystkie szczeble kariery naukowo-dydaktycznej, od asystenta stażysty do profesora zwyczajnego. W latach 1993-1996 i 1996-1999 byłem dziekanem Wydziału Mechanicznego Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie, a w latach 2005-2008 dziekanem Wydziału Nauk Technicznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olszynie. W kadencji 2008-2012 pełniłem w Uniwersytecie zaszczytną funkcję prorektora ds. kadr. W przeszłości byłem członkiem Komitetu Techniki Rolniczej PAN, obecnie jestem członkiem Olsztyńskiego Forum Naukowego. W pracy naukowej zajmowałem się projektowaniem i oceną maszyn rolniczych oraz technologii prac maszynowych w rolnictwie, doskonaleniem teorii i konstrukcji maszyn do czyszczenia, sortowania i siewu nasion, Mój dorobek naukowy obejmuje łącznie 211 prac, w tym 8 książek
Zainteresowania hobbystyczne
W młodości niemal każdy swój wolny czas, poświęcałem różnym zajęciom (piłka ręczna i nożna, akrobatyka, teatrzyk szkolny), jednak bez jakiejś szczególnej konkretyzacji swoich zainteresowań hobbystycznych. Ich sprecyzowanie nastąpiło w wieku około 40 lat. Na początku było to malarstwo. Pierwszym moim działaniem, podjętym z inspiracji i zamówienia mojej żony, było wykonanie 10 miniatur kwiatowych na tekturze zagruntowanej farbą emulsyjną. Obrazki o eliptycznym kształcie oprawiłem w wykonane samodzielnie ramki. Były to brzozowe deseczki o wymiarach 10x12 cm, z wydrążonym stosownym otworem i zagłębieniem pod moje „dziełka”. Wszystkie do dziś zdobią nasze mieszkanie. Płótna malarskie przez szereg lat przygotowywałem samodzielnie, zaczynając od wykonania blejtramu, potem naciągania i przybijania płótna, gruntowania klejem kostnym, do ostatecznego nakładania na płótno emulsyjnej farby gruntującej. Po roku dwutysięcznym, gdy rynek akcesoriów malarskich się rozszerzył, korzystałem już wyłącznie z płócien gotowych.
Technikę malowania zgłębiałem, przede wszystkim, studiując stosowną literaturę, po części w galeriach, w których zaznajamiałem się z kompozycją i strukturą nakładanej na obrazy farby. Inspiracje do swoich obrazów czerpałem w różny sposób, z gazet, wszelkiego rodzaju zdjęć przyrody, zdjęć rodzinnych itp. Dotychczas namalowałem 82 obrazy, różnej wielkości – począwszy od miniatur po największy w rozmiarze 80x120 cm. Początkowo malowałem niemal wyłącznie pejzaże i martwą naturę. Ostatnio są to głównie portrety, w większości całopostaciowe. Ten rodzaj twórczości od 10 lat prezentuję na wystawach organizowanych corocznie w ramach obchodów Dnia Nauczyciela. Organizatorem tych wystaw jest grupa amatorów zajmująca się hobbystycznie różnego rodzaju twórczością artystyczną. Grupa, pod nazwą Artystyczna Rezerwa Twórcza, której jestem członkiem. została założona 10 lat temu, a przewodniczy jej niezastąpiony prof. Antoni Jarczyk
Drugim, realizowanym od 20 lat, moim zajęciem hobbystycznym jest zgłębianie historii, głównie rodzinnego Reszla, w którym spędziłem swoje pierwsze 25 lat życia. Ta pasja zrodziła się równie prozaicznie jak poprzednia. Przeglądając portal internetowy miasta i gminy Reszel, w zakładce ciekawostki historyczne, przedstawione było zdjęcie jednej z ulic Reszla z początku XX wieku z zapytaniem: „Co to za ulica?”. Szybko znalazłem odpowiedź, która została zamieszczona w zakładce ciekawostki historyczne. Na portalu „Reszel-miasteczko na Warmii” znajduje się obecnie 30 moich ciekawostek historycznych, dotyczące między innymi średniowiecznych wodociągów i kanalizacji, młynów, gazowni, maszyn parowych w historii Reszla, szkół, pomników, kościołów, klasztorów, kapliczek, dawnych cmentarzy, wzgórza szubienicznego, śladów historycznej granicy Warmii, ludności na przestrzeni dziejów, i inne. Wszystkie te zagadnienia, uzupełnione innymi, znalazły się potem w książce p.t. „Reszel 1337 – 2017” mojego Autorstwa, wydanej przez Urząd Gminy z okazji 680-lecia założenia miasta. Książka zawiera dodatkowo autorski 26-zwrotkowy wiersz p.t. „Dzieje Reszla wierszem pisane”. Za działalność upowszechnia wiedzy historycznej władze miasta przyznały mi medal honorowy „Zasłużonym Reszel”.
Od 2012 roku realizuję się także w trzeciej pasji, jaką jest pisanie wierszy. A zaczęło się to również banalnie, od wzbogacenia wierszem każdego mojego wykładu z zakresu metodologii nauk empirycznych.
W 2014 roku ukazał się mój pierwszy tomik, p.t. „Takie sobie wiersze. Poważne i lżejsze”, wydany przez wydawnictwo UWM w Olsztynie. W 2020 roku ukazał się kolejny p.t. „Z ogródka niby mało ważnych spraw”, zawierający miniatury poetyckie, przeplatane fotografiami moich obrazów. Moje wiersze były wielokrotnie publikowane w Gazecie Olsztyńskiej i czasopiśmie „5 plus X” Stowarzyszenia Absolwentów UWM w Olsztynie. Znajdują się także w tomikach zbiorowych, wydawanych w ramach Klubu Miłośników Poezji działającym przy wymienionym wyżej Stowarzyszeniu.
Mam szczęście być człowiekiem spełnionym we wszystkich obszarach mego życia – rodzinnego, zawodowego. Pięknym ich uzupełnieniem są moje trzy pasje: malowanie obrazów, zgłębianie historii Reszla i pisanie wierszy. Z wielką satysfakcją, prezentuję je na różnego rodzaju wieczornicach i spotkaniach, organizowanych przez Klub Miłośników Poezji przy Stowarzyszeniu Absolwentów UWM w Olsztynie. Oprócz wystąpień zbiorowych miałem również wystąpienia indywidualne, w których moje prezentacje składały się zwykle z trzech odsłon: malarstwo, historia, wiersze.
Zachód słońca (1988, płótno, olej, 38x50 cm) |
Kobieta w kapeluszu (2008, płótno, olej, 24x28 cm) |
Siostry (2010, płótno, olej, 24x28 cm) |
Mgła nad bagnami (2007, płótno, olej, 58x65 cm) |
Mieć Sukces
By sięgnąć nieba, słońca i gwiazd
Zakwitnąć musi złość twórcza w nas.
W każdym rozdaniu bądźmy jak as.
W żadnym działaniu nie mówmy pas.
2020
Taki talent
Wielki talent się narodził.
Mógłby wiele zdziałać, stworzyć,
Lecz zabrakło mu uporu;
W swym lenistwie wolał pożyć.
2020
Trzeba
chcieć
Gdy się nic nie robi,
W dodatku nie marzy,
To w żadnym sposobie,
Nie może się darzyć.
2014
Sukces
Sukces z nikąd nie przychodzi,
I sam z siebie się nie rodzi.
By go zdobyć i posiadać
Pracą trzeba się wykazać.
2020
Autoportret (2004, płótno, olej, 29x37 cm) |
Tulipany (2008,
płótno, olej, 25x30 cm} |
W ogrodzie (2010,
płótno, olej, 25x35 cm) |
Sanktuarium Maryjne w Świętej Lipce (1986, płótno, olej, 22x30 cm) |
Komentarze
Prześlij komentarz