Antoni Jarczyk

W pierwszym roku mojego malarstwa ( w 2004) dominowały pejzaże górskie głównie Tatr. Widok na Giewont z Butorowego Wierchu, widok z Ornaku na dolinę Chochołowską czy widok na Morskie Oko, to moje częste motywy zafascynowanego Tatrami. Wieloma obrazami z pejzażami górskimi obdarowałem kilku przyjaciół i członków rodziny- podobnie jak my- zakochanych w Tatrach. Niebawem rozpocząłem kopiować trudniejsze ujęcia bukietów kwiatów autorstwa Jana Breughel’a zwanego „aksamitnym”. W następnych latach malowałem obrazy uważane za zaginione, po których zostały tylko czarno- białe fotografie (np. Józefa Chełmońskiego „Odjazd gości na Ukrainie”) . Później były to kopie obrazów, które „każdy chciałby mieć” lub posiadały niezwykłą historię jak np. : Leonarda da Vinci „Leda i łabędź”, Gustawa Klimta „Portret Adeli Bloch-Bauer”, czy Jana Matejki „Kasztelanka”. Zacząłem też rzeźbić (beton, drewno, gips) i rysować (ponad 250) a także wykonałem kilka prac w zakresie metaloplastyki.

W ostatnim roku wykonałem sporo rysunków. Znalazły się one wraz z pracami innych członków z naszej Grupy na wystawach w Starostwie Powiatowym, Klubie Pracowników UWM w Baccalarium oraz w Wojewódzkiej Bibliotece w Olsztynie. Na stronie zamieściłem też rysunki wykonane w Muzeum Sztutthof w Sztutowie a także z Wisły, Rzeszowa i Sopotu a także foto kwiatów z własnego ogrodu.

Pierwszą wystawę indywidualną zorganizowałem w roku 2010 Bibliotece Akademickiej UWM w Olsztynie. W roku 2018 (moje75-lecie) odbyły się dwie wystawy indywidualne w Miejskim Ośrodku Kultury „Na strychu” w Olsztynie – gdyż jestem także członkiem KPL Sąsiedzi oraz w KP UWM Baccalarium. Na jednym z naszych zebrań Nestor naszej grupy dr Feliks Walichnowski zaproponował, by wierszem i malarstwem lub fotografiami upamiętnić postaci, które w naszych życiorysach odegrały rolę znaczącą i szczególną. Chodzi o osoby mało eksponowane, które jednak w istotny sposób zostały przez nas zapamiętane. W mojej świadomości stale tkwią osobowości o których opowiedziałem wierszem i bogato udekorowałem strony fotografiami kwitnących tulipanów z mojego ogródka oraz rysunkami. Uważam, że wiele takich osób - cichych i skromnych - zasługuje na słowa przypomnienia nawet jeżeli upłynęło wiele lat od czasu, gdy pracowali a nawet żyli. Takie okolicznościowe albumy w dużej liczbie publikują Elżbieta Feliks Walichnowscy z różnych okresów swojego życia. Czekamy aż nadejdą normalne czasy i pokażemy je na najbliższym zebraniu. Oby jeszcze tego roku!

Gmach tzw. Nowej Zootechniki tutaj pracowałem 43 lata (A.J. 2015) 

Żyrardów, Dom Kultury (A.J. 11.2019)

Bursztynowe mini rzeźby oraz światowe instrumentarium do uprawiania polityki